Do oddziału przyjmowani są pacjenci w trybie planowym ze skierowaniem od lekarza po wcześniejszym uzgodnieniu terminu. Pacjent powinien zgłosić się do Izby Przyjęć i zabrać ze sobą pełną posiadaną dokumentację medyczną, spis przyjmowanych leków (a także własne leki specjalistyczne) oraz rzeczy osobiste.

Pacjenci na umówiony termin bronchofiberoskopii powinni zgłosić się na czczo do Izby Przyjęć o godz. 8:00. Wypis następuje w tym samym dniu najwcześniej 2 godz. po badaniu.

 

Pacjenci ze skierowaniem w trybie pilnym powinni zgłosić się do Izby Przyjęć, gdzie po zbadaniu przez lekarza i wykonaniu ew. badań dodatkowych zostanie podjęta decyzja o dalszym postępowaniu.

 

Odwiedziny pacjentów odbywają się codziennie, preferowane godziny odwiedzin: 11:00-18.00. Jednocześnie mogą odwiedzać pacjenta 2 osoby, bez objawów infekcji.

 

Wypisy pacjentów wydawane są zazwyczaj w godz. 13-15:00 po wcześniejszym poinformowaniu pacjenta lub jego rodziny. Pacjenci leżący lub z dysfunkcjami narządu ruchu uniemożliwiającymi korzystanie ze środków transportu publicznego odwożeni są transportem sanitarnym.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

ZALECENIA PILĘGNIARSKIE PACJENTA Z PRZEWLEKŁĄ OBTURACYJNĄ CHOROBĄ PŁUC

 

 Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POCHP) to nieprawidłowa odpowiedź zapalna płuc na szkodliwe pyły lub gazy, przede wszystkim na dym tytoniowy doprowadzająca do niecałkowicie odwracalnego ograniczenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe.

Stosowanie zaleceń spowoduje spowolnieni choroby, poprawi komfort życia oraz zmniejszy ilość objawów wpływających na jakość życia pacjenta.

Zalecenia pielęgniarskie dla chorych z POCHP:

1. Unikać czynników wpływających na postęp choroby:

– zaprzestać palenia –to najważniejszy czynnik mogący spowolnić postęp choroby

– unikać biernego palenia ( nie przebywać w pomieszczeniu gdzie ktoś pali)

– w miarę możliwościunikać zanieczyszczonego powietrza, stosować maski antysmogowe z atestem.

2. Stosować gimnastykę oddechową ponieważ: poprawia wydolność wysiłkową, zmniejsza uczucie duszności, redukuje ilość zaostrzeń, poprawia samopoczucie:

 trening ruchowy (ogólnie usprawniające ćwiczenia fizyczne)   

 oddychać przez "zasznurowane" usta

 oddychać przeponą

 stosować ćwiczenia oddechowe wzmacniające mięśnie brzucha

– nauka pozycji stabilizującej barki (w czasie duszności pomaga oddychać)

3. Właściwie i systematycznie stosować leczenie farmakologiczne, które  w zależności od stopnia choroby zmniejsza częstotliwość i ciężkość zaostrzeń, zwiększa tolerancję wysiłku, poprawia stan ogólny:

 stosować leczenie zgodnie z zaleceniami lekarskimi

 właściwie stosować leki doustne i wziewne

 w razieproblemów z używaniem inhalatorów zwrócić się  o pomoc do pielęgniarki środowiskowej

– unikać leków nasennych i uspokajających, mogą nasilać niewydolność oddechową

4. Utrzymać  sprawność fizyczną w każdym stadium choroby ponieważ wzmacnia odporność, poprawia kondycję, ćwiczenia dostosować do możliwości chorego:

 ćwiczyć mięśnie nóg i brzucha,

 spacerować 30 min dziennie w tempie powodującym umiarkowaną duszność(nie unikać wysiłku z obawy przed dusznością),

 przy jeździe na rowerze stacjonarnym stosować wysiłek przerywany -3 min jazdy 3 min przerwy i tak przez 30 min.,

 przed wyjściem z domu sprawdzić jakość powietrza(jeżeli zła -starać sięnie wychodzić, lub wychodzić z maską antysmogową),

 starać się prowadzić  uregulowany tryb życia,

 organizowaćczas tak aby unikać pośpiechu,

– przestrzegać stałych godzin snu.

5. Stosować właściwą dietę w celu utrzymania odpowiedniej masy ciała:

   unikać obfitych posiłków, wzdymających i ciężkostrawnych potraw gdyż to utrudnia pracę przepony,

 jeść małymi porcjami, 5 małych posiłków dziennie, unikać jedzenia przed snem,

 pić płyny aby ułatwić ewakuację wydzieliny z dróg oddechowych,

 unikać nadwagi jak i niedowagi,

 jeść posiłki kaloryczne z dużą ilością warzyw,

- ze względu na choroby współistniejąceskład ilościowy i jakościowy posiłków powinien być skonsultowany z lekarzem.

6. Chronić się przed infekcjami  dróg oddechowych:

• szczepić się przeciwko grypie każdego roku
• w okresie nasilonych zachorowań na grypę i przeziębienia unikać dużych skupisk ludzkich

• unikać  zimnego powietrza

• nie lekceważyć nasilania objawów świadczących o zaostrzeniu choroby

• w razie nasilenia objawów skontaktować się z lekarzem
• pamiętać o wizytach kontrolnych u lekarza

• często myć ręce wodą z mydłem szczególnie po kontakcie z ludźmi

7. Jeżeli zlecone jest stosowanie tlenoterapii domowej należy pamiętać:

–  tlen to lek-należy stosować go wg zaleceń

- bezpiecznie stosować tlenoterapię (nie wolno palić podczas tlenoterapii)

 

Literatura: 1. Piotr Gajewski, Andrzej Szczeklik: Interna Szczeklika Szczeklika 2018/19. Medycyna Praktyczna Kraków 2018

2. Jan Zieliński: Jak radzić sobie z POCHP, seria wydawnicza Lekarz radzi, PZWL, Warszawa 2011 3. Tomasz Targowski: Wybrane choroby dróg oddechowych u dorosłych, Poznań 2015

 

	Opracowała: Agnieszka Krzyszkowska                       Bogumiła Kowalczyk

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ZALECENIA PIELĘGNIARSKIE PACJENTA Z ASTMĄ

 

 

Astma (dychawica oskrzelowa) jest chorobą, która dotyczy przede wszystkim oskrzeli. Tchawica i oskrzela doprowadzają powietrze do płuc. Oskrzela są zbudowane z chrząstki, stanowiącej „szkielet” ich ściany, mięśni i błony śluzowej. Skurcz mięśni zlokalizowanych w ścianie oskrzeli jest przyczyną ich zwężenia podczas napadu astmy. W porównaniu z osobami zdrowymi oskrzela u chorych na astmę kurczą się zbyt łatwo i zbyt mocno. W przebiegu astmy, mięśnie oskrzeli przerastają, stają się grubsze, silniejsze, i zdolne do spowodowania jeszcze większego skurczu oskrzeli.

 

Astma jest choroba przewlekłą, której nie da się całkowicie wyleczyć. Leczenie astmy polega na kontrolowaniu choroby poprzez opanowywanie objawów, zapobieganie nawrotom napadów oraz zaostrzeń, utrzymaniu wydolności chorego i jego układu oddechowego na jak najwyższym poziomie. Konieczne jest zatem wyeliminowywanie czynników powodujących zaostrzenia, leczenie przewlekłe oraz leczenie doraźne zaostrzeń choroby. Leki stosowane w leczeniu astmy dzielimy na leki kontrolujące chorobę oraz leki doraźne.

 

EDUKACJA  PACJENTA Z ASTMĄ:

1. Systematycznie zgłaszanie się na wizyty u lekarza pulmonologa lub alergologa.
2. Systematycznie zażywanie leków wziewnych i innych przepisanych przez lekarza.
3.  Pamiętać o właściwej kolejności stosowania leków wziewnych: • W pierwszej kolejności leki rozszerzające oskrzela: np. Foradil, Zafiron, Oxodil, Pulmoterol, Forastmin, Diffumax , Serewent. • Po 15 minutach leki przeciwzapalne: Miflonide, Pulmicort, Flutixon, Neplit – po inhalacji wypłukaj gardło wodą i ją wypluj. • Wypłukaj gardło wodą i ją wypluj po zastosowaniu preparatów złożonych:Fostex, Symbicort, AirFlusal, Salmex, Asaris, DuoResp, BufomixEasyHaler.
4.  Do przerywania napadu duszności stosować leki takie jak: Berodual, Berotec, Ventolin, w dawkach ustalonych przez lekarza. Można zastosować inhalację z Berodualu przy użyciu elektrycznego nebulizatora.
5.  Nie palić tytoniu i unikać zadymionych, dusznych pomieszczeń.
6. Unikać przebywania w atmosferze zapylenia,zadymienia, mgły i wilgoci.
7. Likwidować zawilgocenie i zagrzybienie mieszkania. Usuwać z otoczenia przedmioty, które mogą być źródłem alergenu. Ograniczać ilość miękkich mebli i dywanów.
8. Otwierać okna jeśli jest gorąco lub duszno. Zamykać okna jeśli jest duże stężenie dymu, spalin samochodowych, unosi się pył, kurz lub pyłki roślin.
9. Nie dopuszczać do rozwoju i skutecznie likwidować wszelkie stany zapalenia dróg oddechowych. Stosować szczepienia przeciw grypie.
10.  Likwidować napięcie psychiczne, unikać sytuacji powodujących stres.
11.  Nie stosować dezodorantów i perfum o intensywnym zapachu, zwłaszcza w aerozolu.
12.  Unikać gwałtownego wysiłku, wykonywania szybkich,gwałtownych oddechów.
13. Ograniczać lub wyeliminować spacery w zimną, wietrzną, wilgotną pogodę oraz spacerów w miejscach, gdzie koszona jest trawa .
14. Ograniczać lub wyeliminować z diety pokarmy z dużą zawartością białka(mleko, twaróg, jaja). Stosować dietę zawierającą warzywa,owoce, witaminy, mikroelementy.
15.  Wykonywać ćwiczenia oddechowe z większym zaangażowaniem przepony.
16.  Być aktywny fizycznie.
17.  Dobierać odzież zależnie do pogody i temperatury. 

 

LITERATURA:

 

           Dorota Talatska, Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz Pilęgniarstwo Internistyczne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2018.

 

 

Opracowały Agnieszka Krzyszkowska

Bogumiła Kowalczyk

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) - objawy i profilaktyka

 

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP, ang. COPD) należy do głównych przyczyn przewlekłej chorobowości i umieralności na świecie. W Polsce są już prawie 2 mln chorych, a na świecie choruje ponad 250 mln ludzi. Zajmuje 4. miejsce wśród przyczyn zgonów, a jej znaczenie przypuszczalnie będzie rosnąć w miarę starzenia się populacji i ciągłego narażenia na czynniki ryzyka zachorowania. Szacunki WHO wskazują, że do 2030 r. POChP stanie się trzecią przyczyną zgonów w populacji ogólnej.

Co to jest przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)

Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest częstą chorobą, której można zapobiegać i którą można skutecznie leczyć. Charakteryzuje się trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które zwykle postępuje i wiąże się z nasiloną przewlekłą odpowiedzią zapalną dróg oddechowych i płuc na szkodliwe cząstki lub gazy (głównie dym tytoniowy). Do ogólnej ciężkości choroby u poszczególnych pacjentów przyczyniają się zaostrzenia i choroby współistniejące.

Podstawowym badaniem służącym do rozpoznawania i oceny progresji POChP jest spirometria. Pozwala ona ocenić stopień zwężenia (obturacji) dróg oddechowych (oskrzeli) i stwierdzić, czy jest to zwężenie odwracalne (ulegające poprawie pod wpływem leków rozkurczających oskrzela) czy też nieodwracalne, czyli takie, które nie ulega poprawie pod wpływem leków rozkurczających. Nieodwracalna obturacja oskrzeli jest najważniejszą cechą POChP.

Objawy POChP

Dym tytoniowy albo inne czynniki obecne we wdychanym powietrzu (np. produkty spalania drewna, pyły, opary i substancje drażniące) działają szkodliwie na błonę śluzową wyścielającą oskrzela (zobacz: Przyczyny POChP). Zwiększa się wydzielanie śluzu, przerastają gruczoły produkujące śluz. W błonie śluzowej zwiększa się liczba komórek zapalnych. Komórki te wydzielają substancje uszkadzające tkankę płucną w otoczeniu bardzo drobnych oskrzelików. Prowadzi to do nieodwracalnego zmniejszenia średnicy małych oskrzeli i oskrzelików oraz zniszczenia miąższu płuca (rozedmy) w ich otoczeniu. Zniszczenie miąższu płuc w otoczeniu drobnych oskrzeli sprawia, że łatwiej zapadają się one podczas wydechu.

Zwężenie oskrzeli powoduje ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Zmiany ciśnień w klatce piersiowej w czasie oddychania sprawiają, że w większym stopniu ograniczony jest wydech niż wdech. U niektórych chorych prowadzi to do nadmiernego „zalegania” powietrza w płucach, czyli do rozdęcia (hiperinflacji) płuc (zobacz: Dynamiczne rozdęcie płuc). Zjawiska te są przyczyną duszności. Chory uświadamia sobie konieczność „włożenia w oddychanie większego wysiłku”.

Ryc. Oskrzela u osoby zdrowej i chorej na POChP

Niewielka obturacja oskrzeli jest początkowo odczuwalna jedynie podczas szybszego i głębszego oddychania, towarzyszącego np. wysiłkowi. Dodatkowo wysiłek nasila rozdęcie płuc. W miarę postępu choroby zmiany stają się na tyle zaawansowane, że objawy występują również w spoczynku. W końcu choroba może doprowadzić do niewydolności oddechowej i śmierci.

Profilaktyka POChP

POChP w 80% przypadków rozwija się wskutek palenia tytoniu. Najskuteczniejszą metodą na zatrzymanie postępu POChP jest zaprzestanie palenia tytoniu. Dotychczas przeprowadzone badania naukowe nie dostarczyły mocnych dowodów naukowych na to, że stosowane obecnie leki zmieniają istotnie tempo pogarszania się czynności płuc, czyli postępu choroby. Niemniej jednak poprawiają one jakość życia chorych, łagodzą objawy POChP i zmniejszają częstość jej zaostrzeń.

Na uwagę zasługują nowe rekomendacje w zakresie szczepień ochronnych w stabilnej postaci POChP. Dane pochodzące z dużych badań pokazały, że szczepienia przeciwko grypie chorych na POChP redukują natężenie objawów i zmniejszają śmiertelność wśród pacjentów. W celu zmniejszenia częstości zapalenia płuc u pacjentów z POChP zaleca się szczepienia 23-walentną szczepionką przeciw pneumokokom (PPSV23) chorych przed 65. rokiem życia i z nasiloną pierwszosekundową objętością wydechową (FEV1) poniżej 40% wartości należnej oraz chorobami współistniejącymi. Szczepionka 13-walentna przeciwko pneumokokom (PCV13) istotnie zmniejsza bakteriemię i ciężkie infekcje pneumokokowe w populacji ogólnej chorych po 65. roku życia. U pacjentów z POChP zaleca się również szczepienia przeciwko krztuścowi oraz Covid-19.

 

 

Bibliografia:

1. Piotr Gajewski, Andrzej Szczeklik: Interna Szczeklika 2021

2. Podręcznik chorób wewnętrznych, Medycyna Praktyczna ;Kraków, 2016

3.Tomasz Targowski: Wybrane choroby dróg oddechowych u dorosłych, Poznań 2015